Altana

| start

Ciemne uliczki, obskurne bary, zatłoczone place - Ruby ceniła miejsca, w których nie rzucała się w oczy lub nie musiała obawiać o spotkanie kogoś znajomego podczas rozmowy z jakimś podejrzanym typem. Gdy miała do wykonania jakieś zadanie, bądź po prostu zdobywała kolejne składniki do swoich eliksirów, wolała pozostać anonimowa. Mugolska dzielnica zapewniała jej nie tylko to, tutaj nie musiała żyć w obawie, że za chwilę natknie się na jakiegoś poplecznika Czarnego Pana, który zechce pokazać obrończyni szlam, gdzie według niego powinna się znaleźć.
Wybranie Hyde Parku na miejsce kolejnego spotkania wydawało się więc dobrym pomysłem. Ubrana po mugolsku, z różdżką w kieszeni lekkiej kurtki, pojawiła się tu chwilę po czwartej i usiadła na ławeczce w umówionej altance.
Dziś obowiązki panny Davies łączyły się z przyjemnością, kolejny potrzebny składnik do eliksirów, które wykonywała na boku, miał jej dostarczyć Mathias. Od ich ostatniego spotkania minęło sporo czasu, dlatego teraz Ruby stukała nerwowo palcami po balustradzie altanki, nie mogąc się doczekać pojawienia przyjaciela. Cieszyła się nie tylko z perspektywy posiadania w swojej kolekcji świeżutkiej belladonny, ale także z myśli, że będzie mogła wreszcie pogadać z kimś, kto był dla niej niczym brat. Martwiła się, to przecież oczywiste, czasy były ciężkie, a jego zamiłowanie do pakowania się w kłopoty jedynie zwiększały prawdopodobieństwo, że kiedyś trzeba będzie ratować ten zgrabny tyłek z jakiejś bardzo podejrzanej sytuacji. Blondynka nie podejrzewała co prawda, że mógłby związać się ze Śmierciożercami, na to był zdecydowanie zbyt sprytny, ale kto wie, czy zupełnym przypadkiem nie podpadłby któremuś?
Oparła plecy o barierkę i wystawiła twarz do słońca, łapiąc jedne z ostatnich letnich promieni. Przymknęła oczy, ale wciąż pozostawała czujna, w końcu czegoś uczyli w tym Zakonie, prawda?