Taliesnin Hollows

33	Londyn
niewymowna	wrona
śmierciotula	3/4

Sprawia wrażenie powolnej pedantki, osoby nudnej a co za tym idzie nieszkodliwej. Naprawdę nie jest taka, nie do końca, powiedzmy sobie to szczerze - nikt, zrównoważony psychicznie, nie byłby w stanie udawać kogoś całkowicie odmiennego. Taliesin zwyczajnie trzyma karty zakryte, zawsze była mało wylewna i skryta. Ludzie uważają to za nieśmiałość, zwał, jak zwał, ale na otwartość można sobie pozwolić tylko do osób zaufanych, a takich nie ma dużo, obecnie jeszcze mniej. W relacjach z innymi niezobowiązująco uprzejma. Przede wszystkim spokojna i opanowana, stale analizuje, planuje. Od razu widać, że cierpliwa jest wręcz nieludzko, wypracowała to w trakcie wielogodzinnego ślęczenia nad opasłymi tomiszczami i szlifowaniem umiejętności zdecydowanie mało potrzebnych. Nie pozwala sobie na błędy, lekkomyślność – nie lubi tego. Z drugiej strony brak jej spontaniczności, a jeśli zdarza się jej poddać emocjom, to szybko je gasi. Nie radzi sobie z intensywniejszymi uczuciami, więc spycha je tylko głębiej, co pewnie prędzej czy później wyjdzie Taliesin bokiem. Większość takich sytuacji maskuje cierpkim poczuciem humoru.


Taliesin posturą nie imponuje – wysoka i szczupła, wręcz chuda, co nadaje jej kruchy wygląd. Przez kontrast jasnej skóry z ciemnobrązowymi włosami wydaje się jeszcze bledsza. Do tego dochodzą szare cienie pod piwnymi oczami i piegi – pięknością po prostu nie jest. W stosunku do kościstej sylwetki, rysy twarzy ma delikatne, co nadaje jej wrażenie łagodnej osoby. Czasem na policzkach pojawiają się rumieńce, ale nie jest to częste, podobnie, jak otwarcie ukazanie odczuwanych emocji. Prędzej na czole ukażą się drobne, pionowe zmarszczki, identyczne, jak u ojca Taliesin. Porusza się zwykle powoli, ruchy ma dokładne i cechujące się swego rodzaju precyzją.


Hollows’owie to ród może stary, ale przede wszystkim mały, raczej średnio znany i nie za bardzo konserwatywny (matka Taliesin jest półkrwi). Popularności nie dodaje im fakt, że mieszkają w Walii. Właściwe, jeśli ktoś może go z czymś skojarzyć, to z zielarstwem, bądź alchemią, gdyż od kilku pokoleń prowadzą wśród dolin Elenydd, czyli Gór Kambryjskich, szklarnie i dostarczają ingrediencji do wszelkiej maści eliksirów. A i zdarzyło im się w rodzinie mieć dwóch jasnowidzów. Możliwe, że stąd jej imię po średniowiecznym wieszczu. Cóż, w tym momencie wychodzi specyficzność jej rodziców – nazwać dziewczynkę męskim imieniem nie jest problemem, znając ojca w grę mogła jeszcze wchodzić Mandragora, nie wiadomo, co jest gorsze. Matka dorzuciła nazwę gwiazdozbioru i wszyscy byli szczęśliwi, poza samą zainteresowaną, która do dziesiątego roku życia walczyła ze swym mianem, każąc się nazywać alternatywami imionami. Aż wreszcie zrozumiała, że to całkowicie bezsensowne. Poza tym dzieciństwo miała spokojne, ale nie do końca zwyczajne. Oboje, za równo matka – astronomka, jak i ojciec (zielarzo-alchemik), są intelektualistami, badaczami, dlatego od początku duży nacisk kładli na wykształcenie córki. Z księgami rosła i się wychowywała, więc kiedy zaczęła naukę w Hogwarcie, to był idealny okres jej życia. Wylądowała naturalnie w Ravenclawie, miała kilkoro znajomych i zdała świetnie swoje egzaminy. Potem kontynuowała naukę zaklęć i transmutacji, trochę też run. Zaczęła pracę dla Baknu Gringotta, jako łamaczka klątw. Z tego okresu etapu, warto wspomnieć, że w trakcie zlecenia w Indiach straciła współpracownika, którego prawdopodobnie pożarła śmierciotula. Do dziś nie wiadomo na pewno, ale po tym wszystkim ostał się jej bogin. Krótko po incydencie udało się Taliesin załapać do Ministerstwa Magii. Na początku pracowała w Urzędzie Niewłaściwego Użycia Czarów, ale po dwóch latach, doceniając jej wiedzę, przeniesiono ją do Departamentu Tajemnic. Od samego początku swej pracy starała się nie wplątać bardziej, niż to konieczne, w ministerialne gierki. Nie bawi się w żadne plotkowanie i przysługi, dla niej, to broń obusieczna – nigdy nie wie się, kiedy obróci się przeciwko tobie. Miała sobie spokojnie pracować, gdyby nie powrót Voldemorta. Czasy pierwszej wojny nie wpłynęły w najmniejszym stopniu na rodzinę Hollowsów i może teraz też byłoby inaczej. Gdyby nie to, że kilka miesięcy temu Shacklebolt zwerbował Taliesin do Zakonu Feniksa, choć jego działalność nie do końca zgadza się z jej charakterem, to ideologia Śmierciożerców dla niej jest absurdalna i o wiele niebezpieczniejsza. Rzadko bierze udział w bezpośrednich akcjach, raczej jest oczami i uszami organizacji w Ministerstwie Magii.